Eutanazja jako pewien rodzaj śmierci człowieka znany jest już od czasów starożytnej Grecji i Rzymu. Sam termin jest pochodzenia greckiego i oznacza „dobrą śmierć” – eu i thanatos. Aby przybliżyć ten temat jako problem etyczny należy przede wszystkim w sposobów możliwie precyzyjnie zdefiniować ów termin zgodnie z najnowszymi ustaleniami na gruncie naukowym. Według Helgi Kuse i Petera Singera eutanazja jest „zabójstwem z litości”. Aby zaszły wszystkie cechy eutanazji muszą brać w niej udział dwie osoby – proszący o zadanie śmierci i wykonujący ją. Jest to rozmyślne pozbawienie życia danej osoby i uczynienie tego według autorów definicji, dla dobra osoby zainteresowanej.  Już w tym momencie nasuwa się pytanie, co jest to dobre dla osoby chorej, proszącej o śmierć?

Choć nie do końca wiadomo, czy zawsze można uzasadnić przekonanie etyczne w oparciu o fakty, jedna rzecz w tej materii wydaje się raczej pewna: z faktami nie sposób pogodzić wszystkich przekonań etycznych - czasami nawet tych, na których nam najbardziej zależy. Każdy, kto uświadamia sobie, że oto właśnie znalazł się w takiej sytuacji, i nie chce być posądzony o brak konsekwencji w rozumowaniu, ma do wyboru dwie możliwości, z których żadna nie stanowiłaby zapewne przedmiotu jego dobrowolnej decyzji: może sprzeniewierzyć się wyznawanym do tej pory zasadom moralnym lub w akcie desperacji przyjąć, że im bardziej będzie obstawał przy własnych przekonaniach, tym gorzej skończy się to dla faktów.

Tekst jest polemiką z głównymi tezami artykułu M. Rutkowskiego, Kryterium genetyczne w sporze o aborcję. Autor uważa, że nie sposób skutecznie krytykować argumentu genetycznego przeciwko aborcji w oparciu o twierdzenie, że nie jest możliwa moralnie neutralna definicja człowieczeństwa. Dowodzi również, że argument genetyczny można by obronić przed niektórymi zarzutami, gdyby rozpatrywać ludzkie zarodki nie z punktu widzenia tradycyjnej ontologii substancjalistycznej, lecz z punktu widzenia ontologii procesualistycznej.

Artykuł zawiera ponadto kilka zarzutów natury formalnej; między innymi, że w argumentacji przeciwko kryterium genetycznemu Rutkowski używa terminów emotywnych oraz, że nie jest do końca jasne, jak rozumie on identyczność zygoty i dorosłego człowieka. Pokazuje też, jak niebezpieczne może być twierdzenie o braku jednoznacznej definicji „ludzkiego materiału genetycznego”.