Autor pisze, że jeśli człowiek jest osobą, i jeśli "być osobą" jest to sytuacja ontyczna, a nie wynik jakiejś tylko umowy społecznej, i jeśli ludzki embrion jest co najmniej potencjalnie osobą to kantowska norma personalistyczna, iż osoby
nie wolno traktować jako środka do celu, będzie wymuszała zarówno zakaz klonowania człowieka,
używania ludzkich embrionów do doświadczeń, jak również wszelkiej postawy własnościowej wobec jakiejkolwiek ludzkiej istoty. Zwraca też uwagę na to, że klonowanie człowieka to usunięcie przez technikę miłości z początków ludzkiego życia.