Odezwa Abolicjonistów Praw Zwierząt

Popierając zasadnicze przesłanie, nie mogę jednak powstrzymać się od kilku uwag. Odniosę je do konkretnych fragmentów odezwy.

1.
"Jajo z “produkcji bezklatkowej” jest okupione takim samym cierpieniem, co jajo z “chowu klatkowego”."

Tak wątpliwego i nielogicznego stwierdzenia Francione nie popiera żadnym uzasadnieniem lub rozwinięciem, co niestety może sugerować, że cała odezwa oparta jest na niezbyt rzetelnych podstawach. W moim przekonaniu, akurat te cyfry na jakach są pierwszą, nieśmiałą próbą uświadamiania konsumentom tego, z czym wiążą się produkty zwierzęce. Pod koniec tej drogi może zobaczymy kiedyś naklejki „produkt okupiony cierpieniem i śmiercią zwierzęcia”.

2.
"Ponadto nic nie wskazuje, że poprawa traktowania zwierząt doprowadzi do zakończenia ich eksploatacji albo jej istotnego zmniejszenia."

Nie możemy jednak ignorować faktu, że zmniejszenie spożycia produktów odzwierzęcych o 10%, ma mniej więcej takie same znaczenie dla zmniejszenia skali eksploatacji, co zwiększenie ilości wegan z 1% do 10%. Wychodząca z tych samych przesłanek w kwestii praw zwierząt I. Newkirk zdaje się mieć większe zrozumienie dla prawideł ekonomii. Wprowadzanie wyższych standardów traktowania zwierząt związane jest ze zwiększaniem kosztów, co z kolei musi powodować wzrost cen, a więc ograniczanie spożycia.
Pomijam przy tym, że rygorystyczne stanowisko Francione, negujące welfarystyczne reformy, staje się już bardzo wątpliwe moralnie, jak jego krytyka przyjęcia rewolucyjnej w tym względzie (jaka smutna rzeczywistość) Proposition 2:
„Nie wolno utrzymywać zwierzęcia w taki sposób przez cały dzień lub większość dnia w sposób, który nie pozwala mu na:
(a) położyć się, wstać, w pełni wyprostować kończyny i
(b) swobodnie się obrócić”

3.
"Nasze myślenie o zwierzętach jest bardzo pogmatwane. Wielu z nas żyje, lub żyło, ze zwierzętami w domach: z psami, kotami, królikami itd. Kochamy te zwierzęta. Są ważnymi członkami naszych rodzin. Kiedy umierają, jesteśmy pogrążeni w żalu. Ale wbijamy widelce w inne zwierzęta, wcale nie różniące się od tych, które kochamy. To nie ma sensu."

Gdyby jeszcze Francione rozumiał kryterium wspólnotowe, które obdarza prawami tych, którzy są jej członkami, a każe pozbawiać tych, których się wyklucza…