Ustrój liberalny

Tytułowe określenie ma charakter postulatu. Takim właśnie chciałbym widzieć ustrój państwa liberalnego – ustrojem, w którym rekrutacja funkcjonariuszy sprawujących władzę opiera się w pierwszym rzędzie nie na legitymacji arytmetycznej (wyborczej), lecz merytorycznej (tj. na ich ekspercji), a ograniczenia swobody działalności państwa i jego funkcjonariuszy wynikają w pierwszym rzędzie nie z uprawnień demokratycznych obywateli delegujących swych przedstawicieli do sprawowania władzy w pewnym ściśle określonym zakresie, lecz z odpowiedzialności i samokrytycyzmu ekspertów, którzy zdając sobie sprawę ze swej omylności, nie chcą ponosić ciężaru władzy ani korzystać z jej przyjemności i przywilejów tam, gdzie wiąże się to dla nich ze zbyt dużym ryzykiem spowodowania szkód. Podstawa państwa liberalnego powinna więc być poniekąd arystokratyczna, a w każdym razie moralna, jakkolwiek pierwiastek moralny ustroju i sposobu sprawowania władzy wpływać powinien na powściąganie apodyktyczności rządzących elit.