Wokół problemu klonowania człowieka

Technologia klonowania somatycznego ssaków jest wciąż mało efektywna, trwają jednak intensywne prace nad jej udoskonaleniem. Zważywszy na duże podobieństwo biologiczne ludzi i zwierząt może być ona w nieodległej perspektywie zastosowana do klonowania
człowieka i tak udoskonalona, że stanie się technologią bezpieczną. Nawet przy takim założeniu
uważane jest to przez autora poniższego tekstu za irracjonalne i groźne klonowanie człowieka dla uzyskania jego kopii (osobny problem stanowi klonowanie człowieka w celach terapeutycznych). Życie, które powstaje z połączenia komórki jajowej z plemnikiem jest nieprzewidywalną wprawdzie kombinacją możliwości genetycznych, ale jest zarazem niepowtarzalną szansą człowieka, zarówno w wymiarze
jednostkowym jak i gatunkowym. Życie powstałe w wyniku powielania osobnika już ukształtowanego jest wielką redukcją nie tylko w biologicznym znaczeniu. Działanie takie to przejaw
skrajnego egocentryzmu i totalitarnego myślenia, a jego zwolennikom należałoby postawić wprost pytanie: czy biorą pod uwagę sklonowanie siebie. Odpowiedź twierdząca przybliżyłaby
inwentaryzację rzeczywistych powodów tej akceptacji.