Czym jest obiecywanie? ^Wyróżnione

Jedną z trwałych własności myślenia potocznego o obiecywaniu jest pewność, że złożenie obietnicy pociąga za sobą obowiązek moralny. Powiedzenie „obiecu¬ję” stanowi, zgodnie z takim punktem widzenia, moralnie uzasadnione ograniczenie wolności postępowania, a przekonanie, iż powinno się spełniać obietnice, często traktowane jest jak pleonazm. Niektórzy skłaniają się nawet do przekonania, że nie istnieje żadna licząca się teoria, która utrzymywałaby, że obiecywanie nie powołuje do życia obowiązków.
Nie przyczynia się to jednak do zadowalającego wyjaśnienia natury obietnic, albowiem nie prowadzi bezpośrednio ani do sformułowania przekonywającej odpowiedzi na pytanie, dlaczego koniecznym następstwem złożenia obietnicy jest zaistnienie tak mocnego zobowiązania, ani też do ustalenia czego oraz kogo ono dotyczy. Na tej podstawie trudno byłoby również stwierdzić, jakim faktycznie aktem jest obiecywanie — czy polega ono na wypowiadaniu twierdzeń czy też jest jakimś rodzajem działania.
Różnorodność proponowanych w filozofii moralnej interpretacji, jaka ma miejsce mniej więcej od połowy osiemnastego stulecia do dnia dzisiejszego, nadała obiecywaniu tak wiele znaczeń, iż czasami przypuszcza się nie bez racji, że pomimo uznania obietnicy za paradygmat obowiązku moralnego, jest ona nadal jednym z najbardziej tajemniczych zagadnień z dziedziny etyki1.