Niektórzy twierdzą, że propagowanie antykoncepcji to szerzenie „cywilizacji śmierci”. Co prawda, aby umrzeć, trzeba się urodzić. Jednak poza tym szczegółem, śmierć w sensie stanu, jako fakt nieistnienia, nie różni się od faktu nieistnienia z powodu bycia nienarodzonym. Nie będę się tu zajmował metafizyką. Myślę tylko, że w wyróżnionym sensie „cywilizację śmierci” można by łączyć również z wegetarianizmem.

According to the traditional theory of just war we have got two sets of principles, ius ad bellum (that is, that govern the resort to and continuation of war) and ius in bello (that govern the conduct of war). The theorist of the traditional theory of just war, Michael Walzer, claims that those principles are logically independent, and the foundation of this claim is that it makes no difference to the permissibility of an unjust combatant’s conduct in war. Walzer implies...

Wyobraź sobie, że podczas działań wojennych jeden z żołnierzy twojej dywizji [nazwijmy go John], dokonuje dezercji z pola walki. W wyniku „nieszczęśliwego zbiegu okoliczności” John zostaje złapany przez kogoś wyższego rangą i doprowadzony do dowódcy, czyli CIEBIE. W krótkich żołnierskich słowach tłumaczysz mu, że karą jest śmierć przez rozstrzelanie [w innej wersji, możesz mu wytłumaczyć, że karą jest długoletnie więzienie]. John błaga o łaskę. Tłumaczy, że ma żonę i trójkę małych dzieci, że jest żołnierzem-nieudacznikiem, jego działanie nie mogło przynieść ojczyźnie, ani nikomu z jego kamratów żadnych korzyści. Wyjaśnia, że dezercji dokonał w takiej chwili i w takiej sytuacji, że nikt przez niego nie ucierpiał. Masz do wyboru – skierować sprawę dalej do sądu wojennego i skazać go na śmierć, albo sprawę zatuszować, zaordynować jego zwolnienie z wojska i wysłać go do domu, do żony i dzieci. Co POWINNAŚ/POWINIENEŚ zrobić?

Zdaniem Jeffa McMahana okupacja często niesie ze sobą zagrożenie siły militarnej oraz możliwość użycia siły wojskowej, przez co w swej naturze podobna jest do wojny. W przypadku wojny mamy do czynienia z podziałem na prawo ius ad bellum (zasady, które mówią jaki jest cel, powód wojny i usprawiedliwiają jej wszczęcie oraz kontynuację) i ius in bello (zasady regulujące sposób jej prowadzenia). Podział ten dotyczyć może również okupacji, przez co o moralności okupacji będziemy mogli mówić przez pryzmat moralności wojny. Istnieją zatem zasady, które będą nam mówiły, kiedy okupacja jest usprawiedliwiona, a także takie, które wskażą nam sposoby regulujące prowadzenie okupacji. Użycie siły wojskowej zawsze pociąga za sobą użycie jej przeciwko tym, którzy się jej sprzeciwiają, stawiają opór, albo używają siły wobec niewinnych. Nawet jeżeli okupowana ludność jest traktowana dobrze, to i tak cechuje ją niskie poczucie samostanowienia. Dlatego okupacja zawsze wymaga moralnego usprawiedliwienia. W tym artykule postaram się zbadać za Jeffem McMahanem status moralny okupacji sprawiedliwej oraz niesprawiedliwej, wymienić podstawowe kryteria decydujące o statusie moralnym okupacji oraz poprzez klasyfiakcję okupacji wskazać niektóre postawy, jakie powinny być przyjmowane przez ludność okupowaną, a także samych okupantów.

Naukowcy przy różnych okazjach proszeni są o podawanie swoich dziedzin specjalizacji oraz zainteresowań naukowych. Zastanawialiście się kiedyś jakim zainteresowaniem cieszy się etyka wśród zawodowych filozofów? I czy Polska nie odbiega w tym względzie od świata zachodniego?